de inhoud van de mand

Een kraammand voor een tweede kindje is toch anders dan de eerste want veel is al aanwezig. Een oma moet dus wat meer inventief zijn.

Dit keer nog wel een aantal dingen-as-usual zoals bijvoorbeeld een zelfgemaakte slab, natuurlijk wat nieuwe kleertjes, dit keer écht jongensspul, een speeltje, een boek voor Lene. Maar daarnaast: het boek van haar; ik weet dat dochter dat geweldig leuk zal vinden, wij zijn beiden volgers van Mme.

Ook in die mand nog een paar andere zelfgemaakte zaken, die niets met een bevalling of een nieuw kind te maken hebben, maar gewoon leuk zijn en waarvan ik weet dat het zeer op prijs wordt gesteld.

Een mapje voor het opbergen van de haaknaalden, haken is een favoriete hobby, lees maar op haar blog, maar ook

Van Guus kreeg ik vorige week ook een naaldenboekje mee. Ik leg ze even naast elkaar.

Dat is toch heel grappig hè, hetzelfde randje en dezelfde kleur.

een friese A

Heel mooi, fijntjes geborduurd was de kaart die ik van een vriendin kreeg. Té mooi om die niet even aan jullie te tonen. Mij was de vorm van deze letter A onbekend en zij vertelde dat dit een friese A was. Ik word benieuwd naar al die andere friese letters.

Ik heb een zwak voor alfabets. Ook de oude varianten in al die schoollappen vind ik geweldig. Er liggen al jaren patroontjes klaar van alle mogelijke soorten alfabet, die misschien nog eens, ooit, vorm gaan krijgen.
Soms komen ze van pas, als ik opeens ergens een naam op wil borduren. Van een goede handwerkbibliotheek kun je zó genieten.

een derde kleinkind !

Voor de derde keer binnen 15 maanden mag ik een kraammand maken. Dochter 1 heeft een dochter Lene (15 maanden !) en heeft nu nét een zoon gekregen Kasper Selle. En dochter 2 heeft Bart van nu zeven maanden.

Wij zijn zielsgelukkig met en apentrots op ons stel. Voor een foto van de boreling (mooi woord...) moet ik echt naar het blog van zijn moeder verwijzen, mijn foto's zijn láng niet zó mooi. Wat een wonder en wat een rijkdom dat alles goed gegaan is.

De heer des huizes en ik lopen naast onze schoenen van blijdschap en trots.

 

Over de inhoud van de mand kan ik nog niet te veel loslaten. Ze kijkt regelmatig naar mijn blog en dat zou betekenen dat de pakketjes geen verrassing meer zouden zijn. Ik heb foto's gemaakt, dus voor nu laat ik het bij het tonen van de mand, maar dit bericht wordt vervolgd !

toeval?

Afgelopen vrijdag was ik bij Guus, de vriendin die ik bijna 35 jaar geleden heb ontmoet toen ik mij destijds opgaf voor een kantkloscursus. Guus is een stuk ouder dan ik (ze is net 85 geworden) en ze was toen al een kei in dat klossen. Klossen doen wij beiden niet meer. Guus zou het ook niet meer kunnen zien. De liefde voor handwerken en ook vooral oud handwerk bindt ons nog altijd, naast een hoop andere dingen.

Maar Guus wordt oud en is aan het opruimen. Haar man is kortgeleden overleden en ook voor haar 'komt de tijd van doodgaan dichterbij', zoals zij dat zelf zo mooi zegt.

Bij mijn onaangekondigde bezoekje van afgelopen vrijdag verraste ze me door voor mij een aparte stapel spullen al te hebben klaargelegd: oude handwerkboeken; handwerk van haar moeder uit de tijd dat die op de lagere school zat (ca. 1895), handwerken van haarzelf (van haar lagere schooltijd) maar ook dingen die zij weer van vriendinnen van haar moeder had gekregen. Vriendinnen die niet getrouwd waren en ook geen dochters hadden om het spul aan door te geven.

Een van die zaken toon ik jullie nu alvast, op de rest kom ik later vast nog wel eens terug.

Was mijn laatste blogbericht gewijd aan het nieuwe stoplapproject 'Joppe', van Guus kreeg ik óók een stoplap!

Een uit 1890 (is haar verteld) van een vriendin van haar moeder.

  

Geniet ervan zei ze en geef hem ooit, als jouw dochters er niks in zien, door aan iemand die er geweldig blij van wordt.

En dat eerste ga ik voorlopig doen: ervan genieten.

een tweede nieuw project

Ik meldde het al eerder, mijn polsen staan niet toe dat ik mij langdurig richt op óf het een óf het ander. De afwisseling doet mij goed. Vandaar dat er niet alleen het breiwerk voor Bart is (het achterpand is af en de mouwen (ik brei ze altijd tegelijk) zijn een eind op streek), maar er ook zicht is op een kleine nieuwe quilt, waarover later meer, en een borduurtje (zoals ik dat noem) is in uitvoering. Naast alle handwerk is er uiteraard altijd nog een boek.

Maar het échte grote nieuwe project is toch de stoplap van Joppe. Ik las daarover bij haar (klik) en ik was verkocht. Ben altijd al wég van stoplappen maar heb nooit eerder daar een patroon van gezien of ook maar iemand over gehoord in die zin, dat zij daarmee bezig was. Door te bloggen gaat er een wereld voor je open. Het Museum De Bevelanden in Goes bleek het patroon nog steeds in haar winkelcollectie te hebben. En nu ligt alles klaar:

Het is nog niet zo eenvoudig hoor. Want hoe begin ik, met een knoop aan de draad? Of werk ik die later weg aan de achterkant door ze door de steekjes heen te slingeren? Hoe groot wordt de lap? Er worden drie verschillende afmetingen in de zeer summiere beschrijving gegeven, die van het origineel, een volgens de duitse beschijving en een andere volgens de engelse beschrijving en dat toch allemaal in centimeters....

Duidelijk is wel dat het nog een straffe klus zal worden en dat erg goed licht én een vergrootglas/-lamp absolute noodzaak zijn. De eerste steekjes zijn gezet; ik hou jullie op de hoogte. Misschien gaat Meta reageren....  

een van de nieuwe projecten

Nu de quilt af is, is er weer een reden te meer me even met wat anders bezig te houden. Een borduurwerkje is altijd al 'bij de hand', maar nu ook weer een breiwerk. Er staat nog meer op stapel, maar daarover later meer.

Dochter 2, moeder van Bart, had nog wat prachtige lichtblauwe wol in de kast liggen van een 'mislukt' project. Maar wol, en zeker mooie wol, laat een mens niet in de kast liggen. Of ik niet daarvan een stoere trui voor Bart wilde breien? Natuurlijk wel.

Pennen no. 5, dus dat schiet heerlijk op en het hoeft pas volgende winter af, dus haast zit er niet achter. Kortom, een heerlijk klusje, zeker hier in alle rust in ons huisje bij de zee.

Breiwerk doet op mijn polsen altijd een grotere aanslag. Ik denk dat ik té krampachtig de naalden omklem, dus ik kan dat sowieso niet echt lang achter elkaar doen.
Een patroon met kabeltjes gevonden, in het achterpand alleen kleine kabeltjes afgewisseld met een rechte steek en in het voorpand komt er in het midden een grotere kabel bij.

Wel natuurlijk al twee keer een stuk uitgehaald, want vanuit het midden moeten de kabeltjes rechts naar rechts kabelen en links naar links. Even niet opgelet en opeens, vijf centimeter later, gggggrrrr.... een fout dus. Er stonden er twee de verkeerde kant op. Om nog maar te zwijgen over het begin, toen had ik alle kabeltjes een en dezelfde kant op.... Het is weer even wennen, maar nu gaat het goed. Een hulpdraadje in het midden doet ook wonderen.

les bleus

Hij is echt af. Mijn quilt die ik uiteindelijk "Les Bleus" heb genoemd. 

Even wat statistische gegevens: ik heb er 2,5 jaar aan gewerkt, natuurlijk niet constant door, het blijft een hobby. Hij is 2 meter bij 1.20 en bestaat uit 11 x 21 molentjes of bloemen of wat jullie er dan ook in willen zien.

Die molentjes (laat ik het zo maar even noemen) bestaan uit 8 delen, die allemaal weer met een 'wiek' in de volgende molen grijpen. Al die (ik heb even de telmachine erbij gepakt) 1848 (!) stukjes heb ik met de hand aan elkaar gezet, er is geen machine aan te pas gekomen.

Veel mensen verklaren me voor gek, maar dat zal andere quiltsters niet onbekend in de oren klinken, maar ik vond/vind het heerlijk om te doen.

Het is geweldig dat hij af is, dat vindt ook dochter 2 voor wie ik deze heb gemaakt. Ze krijgt hem nog niet. Moet eerst het ding nog aan menigeen laten zien en ik moet er nog even zelf een paar weken naar kunnen kijken.

O ja en natuurlijk moet er nog een etiket worden gemaakt, maar dat stelt na deze hele klus natuurlijk niets voor.

Op naar een volgende quilt, iets kleiner....

nieuwe foto

Mijn wederhelft maakte ernstig bezwaar tegen de tweede foto in het vorige bericht. Dat kon toch echt niet. Natuurlijk had hij daarin wel een beetje gelijk. Die foto was 's avonds genomen, donker natuurlijk, maar vooruit dacht ik.

Dat kon werkelijk niet vond hij. Zo kwamen de eieren, beide soorten, toch echt niet mooi uit.

Nieuwe poging dus. Véél beter hè?