Elk jaar denk ik in het najaar aan het poten van bollen, denken, niet altijd doen.
Dit keer was ik er op tijd bij: 200 crocussen en 75 andere soorten, geen tulpen, daar ben ik niet zo van. Ik ben een 'luie' poter. Staan die dingen er eenmaal in dan heb ik écht geen zin ze na de bloei weer op te graven. Geen tulpen dus, maar bollen die verwilderen.
Altijd weer vind ik de aantallen te weinig. Tweehonderd denk je, dat is toch behoorlijk wat, maar de praktijk leert dat dat toch steeds weer veel te weinig is. Ik poot ze niet volgens de instructie van 5 cm uit elkaar, Tuurlijk niet, geen gezicht, hier en daar een crocus. Dicht op elkaar en in dikke rijen. Op die manier werk ik er heel wat op een klein stukje weg.
Van de week dus tóch nog maar wat bij halen, tóch nog hier en daar wat bijzetten.
En volgend jaar wéér, ik heb de neiging en ik niet alleen, er in het voorjaar toch weer wat uit te schoffelen. :-)
Elke lente weer een kadootje vol belofte. Het doet me er aan denken dat ik er deze herfst ook méér in de grond wou stoppen :-)
BeantwoordenVerwijderenIk kom van 't voorjaar wel even kijken😂ℹ
BeantwoordenVerwijderen