zondag 12 februari 2012

koperwieken en zo

In onze tuin staan twee malusbomen. Die staan er omdat ik dat dé boom vind. Het hele jaar door heeft een mens daar plezier aan. In het voorjaar prachtig frisgroen blad en wonderschone bloesem waarna al snel die bloesem verandert in klene appeltjes die in de loop van het jaar steeds roder worden en natuurlijk groter. Niet veel groter overigens dan een flinke knikker.
Die appeltjes houden stug vol totdat elk jaar weer in de echt winterse dagen de vogels ze ervan af eten. Dat zijn dan niet alleen de merel, koolmees, pimpelmees, vink, maar ook en dat is elk jaar weer een echt spektakel, de koperwiek en kramsvogel.
Die komen meestal gezamenlijk en ook altijd met een flink deel van de familie.






In een paar dagen tijd wordt eerst de ene boom volledig kaal gevreten en nauwelijks de andere. Maar zodra de ene leeg is zit men massaal in nummer twee. Erg leuk is te zien dat de kramsvogel eigenlijk de baas is, daarna de kperwiek en tenslotte de merel en de overige kleintjes.

Wél maken ze er een bende van.



Want appeltjes op de grond die worden écht niet aangeraakt. Die zijn pas aan de beurt als er écht niets anders meer is in de wijde omgeving. De merel is iets minder kieskeurig en zolang aan hem geen plek op de tak wordt gegund, eet hij dan maar de afgevallen restjes....

1 opmerking: