kerstcadeaus

Er zijn mensen die tegen de Kerst opzien, dat kleffe gedoe en dan ook nog met familie, maar dat geldt gelukkig niet voor mijn gezin. Wij kijken er naar uit en hebben erg veel voorpret over de voor elkaar te kopen cadeautjes. Er wordt uitgegaan van één getrokken lootje, dus iedereen geeft één presentje aan een ander en dat moet ook écht niet te duur uitvallen. Gewoon voor de gezelligheid. Daarnaast geven wij aan onze kinderen, waarbij ik ook de 'aanhang' bedoel, ook nog iets. Dit jaar kwamen daar natuurlijk ook de kleintjes bij.
Maar dat was buiten de waard gerekend. Opeens lag er toen iedereen binnen was een flinke stapel onder de toch al kleine boom. Het wordt té gek. We moeten volgend jaar eens even vooraf overleggen :-)

Allemaal leuke, lieve, mooie dingen, waaruit ik er toch één uitpik om aan u te laten zien want zonder 'illustratie' worden deze berichten saai.

Rens weet van mijn liefde voor servies en weet ook van een eerdere aankoop in Kopenhagen, was er toch, en dus:

Zó mooi !

de eerste 'schoenen'

Erg leuk vind ik het als bij Opa en Oma vaste traditites horen. Misschien is dat mijn romantische instelling, maar dat doet verder aan het idee voor mij weinig af. Ik heb bedacht dat één van die tradities zal zijn dat wij als Opa en Oma één keer per jaar de nieuwe schoenen financieren van onze kleinkinderen. Uit de tijd dat onze koters klein waren, herinner ik me dat de aankoop van nieuwe schoenen altijd een enorm gat sloeg in het budget. Ze moesten goed, gedegen zijn, met een goede pasvorm en goed profiel en natuurlijk van leer. Marjolein herinnert zich de aanschaf van Kickers, schoenen die het grapje hadden dat onder de ene zool een groene stip zat en onder de andere een rode, dit om gemakkelijk rechts en links te kunnen onderscheiden.

Inmiddels zijn er voor Lene eerste 'schoenen' gekocht, wél van leer, maar niks aan pasvorm erin. Voor kinderen die nog niet lopen, sterker nog nauwelijks staan, schijnt dat weer niet zo goed te zijn. Het moet nog allemaal zacht zijn.

nóg meer wintervoorraad

Van Antoinette, die een huis bezit in Frankrijk met in de tuin verschillende grote walnootbomen, kreeg ik ruim 1,5 kilo noten mee. Je kunt je hele kennissenkring voorzien van noten met zoveel grote bomen, sterker nog, je zult wel móeten...., want wat moet een mens met emmers vol met noten? De grote kelder van haar huis in Nederland had een flinke voorraad, naast de voorraad appels, peren en andere zaken. Bepakt vervolgden wij onze weg.

Mijn nootvoorraad was al een beetje op weg geholpen door Irene die één boom heeft, maar ook die begint vruchten af te werpen, letterlijk en figuurlijk.

Toen ik vorige week 'niet helemaal fit' was (om het maar zacht uit te drukken), was noten kraken een welkome afwisseling.

Dit was het resultaat van een dik half uur kraken. Ik denk dat in de mand wegwerken nog wel 1,5 uur werk zit. Maar lekker dat ze zijn....

kerstversiering

Met de collega's Gera, Helma en Inge stond al enige weken de afspraak om naar een workshop kerstkransmaken te gaan, ergens in Naarden, via een vriendin van weer een andere collega. Dat móest toch leuk zijn. Opgetogen gingen we heen. Vooraf even eten bij de Italiaan aan de overkant (letterlijk!), waar men ons verzekerde dat op tijd bij de cursus zijn, wérkelijk geen probleem zou zijn, dat haalden we MAKKELIJK! Niet dus, veel duwen en trekken, melden dat we haast hadden (op een gegeven moment), we haalden het niet. Weliswaar waren we slechts acht minuten te laat én was Gera zo fatsoenlijk geweest de overkant even op de hoogte te stellen dat we er écht aan kwamen: de toon was gezet. De 'juf' was not amused. De stemming was er gelijk helemaal uit.

De drie andere cursisten leken onder ons te-laat-zijn niet echt geleden te hebben, maar de 'juf' verordoneerde dat we ook maar even moesten wachten op de kofie/thee, we móesten meteen beginnen. Van de aangekondigde glühwein hebben we helemaal niets meer vernomen... De spanning rond dat mens resulteerde later die avond in een hilarische lachbui van ons allevier toen we een parkeerbon vonden op de auroruit bij Inge.......... Niet dat dat leuk was (we gaan daarvoor tot bij de Hoge Raad... :)), maar we konden er werkelijk niet meer anders op reageren.

Het resultaat van de cursus zelf, dat mag er wezen vinden we:

Volgend jaar gaan we weer, maar we zoeken dan wel een ander adres!

écht voorlopers

Lene's ouders waren vier dagen naar Kopenhagen, soms noopt het werk van Rens tot dergelijke fijne reisjes. Lene mocht dus naar ons. VIER dagen dat is niet wat hoor voor grootouders.....
Ze was geweldig lief, dáár lag het echt niet aan en slapen kan ze als de beste. Zondag wilden we een uitje en besloten af te reizen naar Amsterdam voor een koffiebezoekje aan een oude kennis (letterlijk en figuurlijk). Wij zijn als Opa en Oma écht voorlopers. WIJ hebben al een autostoeltje ........

Waar ze tot nu toe bij haar ouders wordt vervoerd in de maxicosy, mocht ze voor het eerst bij ons in een heuse autostoel. Ze vond het geweldig. Ogen op steeltjes, want wat kan een mens veel zien als je vooruit rijdt in plaats van andersom moet gluren door de achterruit.

franse taal (en nog wat later letterkunde)

Altijd al een zwak gehad voor de franse taal. Ook in de loop der jaren al menige cursus gevolgd met toch als resultaat dat ik me goed kan roeren in Frankrijk. Dat wel, maar écht mooi frans spreken, daar ligt toch vaak nog een barrière, om maar eens een frans woord te gebruiken. Gewoon zomaar eens een subjonctif erin gooien of uit de losse pols een franse uitdrukking........ Dat is toch nog altijd een wens. Het is meer het nemen van de hobbel door het veel te doen dan dat mij de échte kennis ontbreekt. Het klinkt pedant, maar dat is zeker niet zo bedoeld. Toen ik dus enige tijd geleden in het Filmtheater een folder zal liggen van een nieuw instituut, kon ik het niet laten. Al weer een aantal maanden volg ik nu (privé-)les en dat is toch zó leuk.....

Mijn bureau ziet er dus een paar avonden per week zó uit. Een mens kan er maar druk mee zijn.