tatatatatataaaaa

Daar is hij dan, mijn eerste echte zelfgemaakte doos. Gemaakt zonder begeleiding van een 'juf' en geheel naar eigen ontwerp.

Het is nog een heel gedoe zo'n doos: meten en nog eens meten want het luistert allemaal erg nauw en op de millimeter! Haaks snijden en dat dan natuurlijk aan álle kanten. Passen en nog eens passen voordat er ook maar iets kan worden geplakt. Nadenken over stijfsel en lijm en vooral ook bedenken wanneer het een gebruikt dient te worden en wanneer het andere. Nadenken over het lint, de plaats waar dat moet komen maar ook meteen al bij het begin het grijsbord daarvoor insnijden. Later kan dat werkelijk niet meer of veel lastiger. De binnenvoering laten bijpassen. En dan noem ik nog echt niet alles.

In deze doos zit als voeringpapier een kantklospatroon voor een wollen sjaal, ooit uitgegeven door Ariadne. Ik denk dat ik dat al meer dan 30 jaar in huis heb, wist van het bestaan werkelijk niet meer af. Het paste qua kleur en papiersoort geweldig goed bij het buitenpapier.

Kortom: ik ben er trots op,op dit eerste grote werkstuk. 
Hij wordt gevuld met quiltwerk, makkelijk mee te nemen naar de bee!

Het speldenkussen is er ook maar even bijgemaakt, beetje perfectionistisch hè...

hoezo nat?

Ik meldde het hier eerder: we zitten in ons huisje aan zee. Laat dat nou staan op Goeree, hét eiland dat het afgelopen weekend de meeste regen van het hele land moest doorstaan. Het was bar en boos, de regen kwam met bakken uit de lucht. We konden niet veel anders dan binnen blijven, maar als dat moet met (gezellige) vrienden erbij, met de houtkachel aan, een voorraad hout er naast, twee weekendkranten, een goed boek, een breiwerkje én erg veel lekkers..... dan is dat toch best uit te houden hoor. 

We hebben ons prima vermaakt.

Inmiddels schijnt de zon weer en hebben we tóch nog buiten kunnen schilderen vandaag. Morgen verder.

Bij het huis staat een vuurkorf vol met heel grote dennenappels, die, als de zon erop schijnt, hun uiterste best doen nóg groter te worden en elkaar regelmatig de korf uit
stoten. Een heel grappig gezicht als opeens zo'n ding de korf uitspringt. 



Door al die regen zijn ze helemaal in elkaar gekrompen, ze houden hun jasje gesloten....
Maar kijk nou wat er vanmiddag in die zon opeens gebeurde: piepkleine paddenstoeltjes die zomaar gaan groeien.

Zo nat was het nou de afgelopen dagen. 

zeezicht

Mijn man is een bezig mens en ook nog eens een creatieve. 
Hij schildert, niet het houtwerk in huis alleen maar, maar ook nog eens op doek.
Mag ik even showen met zijn laatste stuk?

de laatste oogst

Had ik het in mijn vorig bericht nog over die geweldige nazomer, nu zitten we opeens middenin de herfst.

We zijn een weekje in ons huisje aan zee, een zogenaamde werkweek. Schilderen buiten (als dat nog even kan, waar het niet naar uit ziet...), de tuin winterklaar maken en hier en daar wat 'klusjes', naast natuurlijk luieren, de haardkachel aan en erbij gaan zitten en wandelen.

Eerst kwamen dit weekend nog vrienden langs en dus de laatste fruitoogst geplukt en verwerkt.
De peertjes gestoofd; de appels in een appelcake verwerkt.
Het vond gretig aftrek.

De perenboom had een stuk of 20 peertjes, niet al te groot, de appelboom iets minder appels. De boompjes zijn nog klein; de tuinder in het dorp hier meldde mij dat ik minstens vier (!) jaar geduld moet hebben wil er een beetje redelijke oogst komen.
Vooruit dan maar, op naar het volgende jaar.

gek op dozen !

Wat treft ons allemaal een geweldige nazomer…… Van binnen hobbymatig bezig zijn komt nog niet veel terecht. Buiten is het nog zó heerlijk.

Maar een van die binnendingen die ik het komende najaar ga doen is bezig zijn met karton, of liever gezegd grijsbord. Van dat spul worden dozen, mappen, omslagboekjes enz enz gemaakt.

Ik ben stapelgek van dozen, mapjes en dergelijke.

Mijn man en ook mijn zwager, zijn dat ook. Zij hebben ooit in een grijs verleden samen ‘voor de lol’ de beroepsopleiding voor boekbinder gedaan. Een opleiding die voor een deel ook ingaat op kartonnage en alles wat daarmee samenhangt. Zij kunnen dus al prachtige dozen maken en doen dat ook nog regelmatig.

Maar om dat nu van je man te leren, dát komt er dus niet van.

En daarom hebben we in Ierland (!) een workshop gedaan, die meer dan geweldig was. Gezellig, veel ruimte ook om te wandelen en heel veel mooie dingen gemaakt. Een paar dozen laat ik jullie zien.

Het kleine doosje was het startstuk; daarna de pennenbak met bijbehorend omslagboek (niet op de foto); de drievaksdoos was het pronkstuk van mijn werkweek en het notitieblokje een afsluitend werkje.

Kortom: weer een hobby erbij… En daar komt meteen ook het probleem: waar haal ik toch de tijd vandaan?