De stoelen naar buiten, met dit zalige weer heb ik geen moeite om meteen naar buiten te gaan!
De malus zit nog vol met appeltjes van vorig jaar, de kramsvogels en koperwieken hebben daar dit jaar geen enkele behoefte aan...
In de stoel nog wel een dekentje, in mijn geval mijn schapenquilt.
Natuurlijk een zeer verzorgd kopje koffie...
het breiwerk binnen handbereik....
het geweldige boek dat op dit moment gelezen wordt,
een vriendin die later aanschuift,
de schoenlappersplant, die in geen jaren zó uitbundig bloeide,
en uitzicht op de bakken met violen.
Ik hoop dat dit weer nog even blijft!
Dit bericht is vrij naar dat van de Tante van Tjorven (!)
Klachten krijg ik: men ziet mij te weinig op dit blog verschijnen! Was het niet zo dat ik nu álle tijd had (!)?
Het kon toch niet zo zijn/blijven dat ik dan zó weinig geluid gaf.....
Ik heb beloofd mijn leven te beteren, in de hoop dan maar dat men mijn schrijfsels niet snel zat wordt.
In dat geval: gewoon een tijd niet meer lezen, ha ha.
Gisteren vanwege het mooie weer twee dingen gecombineerd: de fietsen achterop de auto geladen en naar Hattem gereden waar we in elk geval de expositie van Voerman Jr en Voerman Sr wilden zien. Maar voordat het museum open was, was er nog een flink deel van de dag te gaan en dus hebben we een schitterende fietstocht gemaakt langs de IJssel, dé rivier van Voerman Sr.
Het is daar schitterend en maar liefst drie ooievaarsechtparen hebben we gezien.
Is dat nu niet écht lente?
Zodra er wat te eten is, staat kleine Kasper vooraan!
Hij lust alles en dat ook in ruime mate.
Dus toen de taartjes ter gelegenheid van de verjaardag van Opa op tafel werden gezet, was hij de schatbewaarder!
De koffie moest nog worden ingeschonken, de thee, wat limonade voor de kleintjes..... maakte hem niet uit.... Hij ging niet meer van zijn plek!
