Nederland is veel mooier dan de meeste mensen denken, vinden wij en veel Nederlandse steden zijn echt de moeite waard. Aangezien mijn wederhelft voor een bespreking in Dordrecht moest zijn, hebben we er maar een dagje van gemaakt, waarbij het inmiddels verbouwde Dordts Museum natuurlijk ook bezocht werd.
De moeite waard allemaal en dus een kleine impressie met wat foto's genomen tijdens de stadswandeling en weer andere vanuit de rondvaartboot.
Het weer was geweldig en dat bepaalt mede de dag natuurlijk.
We hebben in die ene dag lang niet alles kunnen zien, dus Dordt: je ziet ons weer!
Nu de quilt voor dochter 2 af is, moet er natuurlijk een nieuw quiltproject komen. Naast de stoplap en af en toe een klein borduurwerkje is een quiltproject een echte noodzaak. Iets kleins heb ik aan mijn wederhelft beloofd. Hij kreeg het soms benauwd van al dat werk dat er aan het maken van een quilt vast zit. "Vind je het écht wel leuk?" en "Wat een werk!"
Al jaren ligt er een foto en beschrijving uit een Ariadne van tientallen jaren geleden te wachten op uitvoering en dat moest het dus maar eens worden.
Hartjes en kransen daar heb ik wat mee. Dit keer dus hartjes. Het werk wordt niet zo groot, klein zelfs, 40 x 50 cm, maar wordt volgens mij erg leuk.
Dit is een eerste begin natuurlijk, de hartjes zijn geknipt, een paar al om het kartonnetje gewonden, één zelfs al geappliceerd op de stof.
Heerlijk werk, alhoewel dat appilceren ook de nodige oefening vereist. Natuurlijk mogen de steekjes niet echt gezien worden. Ik vul de hartjes met een heel klein beetje fiberfill zodat ze wat dikker worden en er goed bovenop komen te liggen.
Fruitbomen in de tuin vinden wij geweldig, alhoewel mijn wederhelft altijd weer zorgelijk wordt, als hij ziet dat van ál die bloemetjes er toch ook zo heel veel niet aan de boom blijven zitten. Inmiddels heeft de tuin van het huisje bij de zee vijf fruitbomen: een peer, doyenne de comice (waarvan wij denken dat hij de winter niet echt goed is doorgekomen, hij gaat opeens raar doen); een stoofappel, een échte ouderwetse soort; een pruim, reine victoria. Volgens mij de enige echt lekkere pruimen want de pit zit los. Pruimen waarvan de pit vast zit, vind ik onuitstaanbaar. Een stoofpeer, gieser wildeman natuurlijk en een kers, die dit jaar geplant is.
Dit jaar heeft én de pruim én de stoofpeer geen enkel bloemetje. Hoe dat nou toch kan? We verzorgen ze met zóveel liefde. We geven ze zelfs paardenmest! De bomen zien er prachtig uit, dus hopen we op volgend jaar. Het blijft de natuur hè, soms gaan die dingen zo.
Maar de appelboom:
Vól met bloemetjes. We hopen op een rijke oogst. De man is in staat met een kwastje plaksel de bloemetjes aan de tak te smeren opdat ze écht goed blijven zitten. :)
Natuurlijk ga ik van dit blog geen kookrubriek maken maar zo af en toe een recept, dat moet toch kunnen. Deze publicatie is op initiatief van mijn man, die steeds weer zó smult van deze pasta en gisteren uitriep: dit moet op je blog. Daarom dus. Voor écht veel en super lekkere recepten moet ik naar Ann (klik) verwijzen, die toevallig gisteren ook een pasta opvoert.
Over bolognese-saus kan een mens hele vuistdikke boeken volschrijven, over langzaam koken en indikken en dan dit en dan dat. Ik doe dat allemaal niet. Dit is een recept dat echt heerlijk is, zó klaar en volgens mijn man dus hè (niet dat ik van verwaandheid wordt beticht), hoogstaand culinair....
Voor twee personen:
200 gram verse pasta
100 gram gehakt (less is more)
1 ui, kleingesneden
100 gram champignons in dunne plakjes
5 tomaten met smaak (tasty tom) in blokjes
flinke hand gemalen oude geitenkaas geraspt
1/2 plantje basilicum alleen de blaadjes (ongeveer 2 volle eetlepels) in stukjes geknipt
1/2 theelepeltje (vegetarische) kruidenbouillon
versgemalen peper en zout.
Begin met de saus en zorg ervoor dat de pasta precies op hetzelfde moment klaar is als de saus. Pasta koelt altijd zo snel af. Voor die tijd dus de tafel gedekt hebben en ervoor zorgen dat iedereen in de buurt (die mee eet) standby voor aanvallen is.
Bak de ui tot ze glazig is en daarna het gehakt totdat dat rul is. Champignons erbij en een paar minuutjes zachtjes laten bakken. Tomaten erbij, ook weer een minuut of drie.
Zout en peper van de molen dus (echt veel lekkerder) en dat halve schepje kruidenbouillon erbij.
Wil je de saus iets dunner dan een beetje heet water erbij.
Op het allerlaatste moment de blaadjes basilicum erdoor roeren.
Pasta afgieten en bij de saus, goed doorroeren.
Op het bord de kaas eroverheen.
Zalig !
Bij Meta (klik) zag ik de stoplap van Joppe en meteen was ik verkocht. Het patroon besteld enige weken geleden, de lap klaargelegd, inmiddels het goede garen erbij gekocht, nadat ik door Meta daarmee al een eind op weg was geholpen, en dus een paar weken geleden aan de slag.
Het is heerlijk werk, inderdaad steek voor steek wordt het toch opeens wat.... Maar terwijl het mij zo eenvoudig werk leek, valt dat behoorlijk tegen. Het wordt gemaakt op linnen van 14 draden op 1 cm en dat zegt eigenlijk álles.
Ik kan dat dus alleen maar goed doen overdag als ik heerlijk bij het (liefst zon-) licht ga zitten. 's Avonds lukt het niet, want een loupelamp is beslist nodig en die heb ik nou nog steeds niet aangeschaft. Het komt er maar niet van. Ik moet daar echt eens werk van gaan maken.
Inmiddels zijn er vier blokken af. Dat heeft enig gemopper en uithalen gekost, wat met dit garen erg slecht gaat, maar ik merk dat het werken steeds beter gaat, steeds leuker wordt ook, ook door de wat leukere patroontjes die nu gaan komen.
Blok 3 ging drie keer zo snel als blok 2, en dat zie je er toch niet aan af. En bij blok 1 heb ik écht gedacht of ik dit nu écht wel leuk zou gaan vinden.
Maar inmiddels ben ik helemaal 'om'. Het is zó leuk om te doen!
Blij verrast was ik met de door Lisa aan mij gegeven award.
Gefeliciteerd ook de beide andere genomineerden Jo en Mo (2x klik), ik verzin dit niet. Kijk maar op hun blogs.
Maar dan.... het doorsturen van deze award, toch een beetje een kettingbrief en daar heb ik altijd een hekel aan gehad. Sorry Lisa.
Laat ik vier van mijn favorieten noemen en al die anderen hem toewensen.
Die vier zijn:
* Meta (klik) die zo veel moois maakt, maar ook haar huis schildert....
* Annelein Design (klik) die een blog bij houdt waarop werkelijk van alles is te zien en lezen
* De borduurvrouw (klik), die het altijd zo geestig heeft over de borduurman (:)) maar ook met groot enthousiasme over haar mini-moestuin vertelt;
* Willy, ofwel de tante van Tjorven (klik), ook een échte alleskunner, maar ook iemand met veel interesses en een geweldige manier om dat met ons, de volgers, te delen.
Ik kan me er alles bij voorstellen als jullie alle vier de award al eens zouden hebben gekregen.
Hij is dan ook meer dan verdiend!
Ons nieuwe kleinkind is geweldig, net als die andere twee. Maar deze is nog even zó héél klein (toch een dikke negen pond, maar dat voelt nog niet zo), zó zacht, zó nieuw..... zó zalig om daarmee op schoot te zitten.
Dat kwam van de week even heel goed uit, nét wakker, nét gegeten, schone broek, even tutten met Oma.
Maar dat was Lene toch té gek. Onmiddellijk werd haar speeltje op de grond gegooid en onmiddellijk moest ze óók op schoot.
Zó even die kleine broer de zaken duidelijk gemaakt. Oma is van MIJ !
Wij boffen met het in bezit hebben van een huisje bij de zee en ondanks het feit dat het ook daar behoorlijk regende, waaide en veel te koud was, was het er weer heerlijk.
Vooral ook die ene dag, waarbij het 's avonds langs het strand héél even leek alsof die lente toch door ging komen.
